‘In oorlogen sneuvelt de waarheid als eerste’. Aeschylus(525-458 BC)

De ex-demissionair minister van VWS is weer boven water. Hij heeft een baan! Eigenlijk 2 banen want hij gaat ergens werken en ook nog ergens toezicht houden. Heel belangrijk en relevant werk, vind hij. Ernst Kuipers doet zijn verhaal bij Op1(vrijdag 23 februari). Beide ellebogen worden in de tafel gedrukt als hij rustig formulerend, zijn zienswijze deelt. Onderwijl speurt hij met een priemende blik de tafel af naar het effect van zijn betoog. Niemand kan zijn wankele redeneringen volgen, maar professor Kuipers blijft stoïcijns in zijn docerende rol, gewend dat de studenten het uiteindelijk wel gaan snappen. De strekking van zijn verhaal is, dat de zorgvuldig opgebouwde carrière ruw is onderbroken, om het land te dienen als minister. Een erebaan, maar nu de verkiezingsuitslag het onwaarschijnlijk heeft gemaakt dat D66 opnieuw een minister van VWS zal leveren, moet het zijn ambities voor de toekomst ook weer niet in de weg staan. Interviewer Sven Kockelmann wijst hem op de realistische optie van een zakenkabinet met vakministers, “stel dat u het werk wel af had kunnen maken?” Dit verstoort de academische lecture , hij laat de vraag passeren zonder antwoord. Op de stelling dat hij zelf heeft gekozen, om voor een periode van 4 jaar minister te zijn, met zelfs mogelijke uitloop, lacht hij wat zurig en kan niets houtsnijdends produceren om zijn carrière-haast te onderbouwen? De grote vraag is en blijft waarom Kuipers van de ene op de andere dag, het werk uit handen heeft laten vallen, 2 weken voor de behandeling van de door hem opgestelde begroting. Vervolgens is hij 6 weken lang voor niemand bereikbaar geweest en al die geheimzinnigheid is voer voor speculatie over wat voor banen hem in de weg kunnen staan, om zijn werk als minister af te maken. Zoals bijvoorbeeld: Chief gain-of-function new viruses in Wuhan. of Executive Director implementation un-democratic laws bij de WHO. Kijk, dan snapt iedereen dat je zoiets niet kan combineren met de baan die je hier achter laat. Uiteindelijk blijkt dat voor Ernst het landsbelang al moet wijken, om onder-directeur te worden van de universiteit in Singapore. “Dus voor jou was minister even een baantje tussendoor?”, stelt Annemarie Jorritsma scherp bij Op1. Alle tafelgasten lijken er wat van te vinden, maar zij laten helaas de mogelijkheden onbenut om dieper in te gaan op zijn mysterieuze verdwijning. Alles wijst op een vlucht! De redenen voor die veronderstelling stapelen zich op. Verloren rechtszaken, weigeren openbaarheid van bestuur, negeren rechterlijke uitspraken, oplopende dwangsommen, passeren van de 2 e kamer en als klap op de vuurpijl wordt er alsnog, zeer tegen de wens van Kuipers, een parlementaire enquête naar de corona maatregelen opgetuigd. Vanuit neutraal standpunt bekeken is de arts en de minister Kuipers in de afgelopen jaren het boekje ver te buiten gegaan. Forse reputatieschade is niet te vermijden. Dan wordt het wel heel aantrekkelijk om al die toekomstige shit in Singapore af te wachten, ver weg van dit nare land met zijn domme kiezers. Dankzij Kuipers is aan het woord loopbaan een nieuwe dimensie toegevoegd. Hij gaat nu verder met het woord vliegbaan. Kockelmann wrijft hem namelijk op het laatst nog even fijntjes aan, dat met de basis in Nederland, toezicht in Florida en een baan in Singapore, wel heel vaak een vliegtuig het transportmiddel zal zijn voor een ex-minister uit de klimaatdrammerpartij. De woorden stokken, maar Kuipers’ gezicht spreekt boekdelen: ja best hoor, dat is dan maar zo!

Vlak voor zijn afzwaaien waarschuwt Martin Wijnen, de bevelhebber der landstrijdkrachten, voor oorlog(de Russen!) en pleit voor uitbreiding van de krijgsmacht. Net zoals een brandweercommandant zal waarschuwen voor branden als zijn korps toe is aan nieuw materieel. Iedere ambtenaar die de kost verdient met de inzet van publieke voorzieningen, weet dat de geldbehoefte van de daken geschreeuwd moet worden. Dat zal de minister van Volksgezondheid Welzijn en Sport, bij zijn vertrek toch niet doen, hij blijft tot de laatste dag bezuinigen op zorgfaciliteiten. Als aantredende excellentie genoot Kuipers, een kleine 2 jaar geleden, het meeste vertrouwen bij de bevolking van de hele ministersploeg. Bijna 7 van de 10 landgenoten hadden de verwachting dat hij als vakminister zijn departement snel in goede banen zou leiden. De viruscrisis had immers duidelijk gemaakt dat wij, in vergelijking met omringende landen, ons moeten zien te redden met veel te krap materiaal en personeel. Wie gedacht had Kuipers aan te treffen op de barricades, tussen generaals en commandanten, kwam bedrogen uit. In mei 2022, wordt door de NPO gedeeld dat van de 1.100 IC bedden, die 2 jaar daarvoor reden zijn tot grote paniek, een schamele 925 resteren. Op de vraag of dat wel genoeg is, antwoordt Kuipers omstandig dat als er 100 bedden meer zouden zijn, dat geen verschil zal maken voor het invoeren van maatregelen tijdens een virusuitbraak(sic). Er worden geen vragen gesteld over de zorgbehoefte of de almaar oplopende verschillen met buurlanden. De Duitsers mogen het bij voorbeeld met, omgerekend, 6 keer zo veel IC bedden doen. De corona-ervaringen ten spijt, bezuinigt deze minister, conform het regeerplan. Niemand bekommert zich, de media zwijgen. Is dit voorbeeld nog enigszins in het zicht van het publiek, achter de schermen wordt een bestuurlijk bloedbad aangericht. Kuipers weigert ieder onderzoek naar de nadelige effecten van de corona maatregelen, en negeert de roep om vaccinatieschade te inventariseren. Te gortig is het dat hij botweg het vonnis van de rechter naast zich neerlegt om de OMT- tapes openbaar te maken. Om openheid van zaken te vermijden verkiest hij, om de dagelijkse dwangsom van 250 euro te betalen…van gemeenschapsgeld. Nog erger wordt het als de anti-Democraat’66 het sterk verdeelde parlement passeert, en minzaam glimlachend zijn handtekening zet onder de Global Health Pact(GHP). Eveneens uit het zicht van de toezichthouder wordt onderhandeld over een WHO-pandemieverdrag, dat door de internationale oppositie, een staatsgreep is genoemd. Bij ratificatie vervalt het zelfbeschikkingsrecht van de staat der Nederlanden tijdens een pandemie. Het alleenrecht om een pandemie te definiëren en het uit te roepen ligt bij de -wij van WC-eend- WHO. Het niet-democratisch gekozen orgaan, bestuurt door haar grote betalers, grijpt dan alle macht. Met het GHP-verdrag onder de arm vertrekt nota bene Ernst, en niet het veel vliegende drammertje Rob J., naar een klimaatconferentie. Daar laat hij zich en passant fotograferen met een terrorist, en verbijstert vriend en vijand met een hakkelend ingesproken bericht over het ziekmakende klimaat. Dat klimaat namelijk, zou wel eens de grootste bedreiging voor de gezondheid kunnen worden! Hier wordt the road to hell geplaveid met duistere bedoelingen. De WHO kan bij gebrek aan een virus, altijd nog het klimaat benutten om te onderdrukken. De ruim 30% van Nederland die Kuipers al niet meer vertrouwden bij zijn aantreden, twijfelen niet over hun gelijk. Zij hadden deze listige pleitbezorger, van vrijheid berovende maatregelen en niet werkende vaccins al doorzien. Als de aflosser van Hugo Frikandel, die de wet op de farma marketing permanent aan zijn laars lapte, had de arts Kuipers NOOIT mogen beweren dat vaccins werken en of veilig zijn. Het ontbreekt simpelweg aan klinisch bewijs. Hij verbloemt zijn integriteitsprobleem door de, in opdracht van de politiek geproduceerde, rekenmodellen te promoveren tot wetenschappelijke waarheid. Vanzelfsprekend is hem er veel aan gelegen dat deze feiten niet worden blootgelegd door een parlementaire enquêtecommissie. Ernst Kuipers noemt het in zijn afscheidsbrief een eer om minister te mogen zijn. Een obscure functie elders, hij vertrekt naar het buitenland, is voor hem de reden om voortijdig, het zinkend demissionaire schip te verlaten. Damage done! Hij was voorlopig de laatste pion, in een lange rij van ministers die niets anders heeft gedaan dan de VWS-mantra zingen: schrap voorzieningen en krimp personeel. Door de gestapelde politieke keuzes is de zorg over de hele linie afgeschaald en voorzien van strikte productieplafonds. In parallel daaraan hebben we te maken met grote demografische veranderingen. Dubbele vergrijzing, tussen 2010 en 2040 groeit het aantal inwoners boven de 65 jaar van minder dan 2 miljoen naar meer dan 4 miljoen. Daarnaast is de bevolking in de afgelopen 10 jaar met 1.2 miljoen toegenomen. Dat is gelijk aan groot Amsterdam waar 5 ziekenhuizen staan. De vraag naar zorg zal sterk toenemen vanwege de nieuwe aanwas en omdat jaarlijks >60% van alle ziektekosten wordt besteed aan de laatste 3 levensjaren. Was het de bedoeling geweest om het zorgaanbod “op niveau” te houden, dan waren ziekenhuizen en verpleeghuizen bijgebouwd in de afgelopen 50 jaar. Het thuiszorgnetwerk zou zijn uitgebreid en voldoende opleidingsplaatsen voor medisch personeel gerealiseerd. Nu dat allemaal niet is gebeurt lijkt een catastrofe, een permanent zorg-infarct, onafwendbaar. Op hele korte termijn zal de zorg, zoals we die nu kennen, niet meer aan iedereen worden aangeboden. Het woord gezondheidszorg wordt vaak gebruikt als wij spreken over ziekte en genezing. Wat opvalt is dat wij zo ontzettend veel geld besteden, vlak voor en tijdens het levenseinde. Enorme investeringen in behandelingen, met kort en/of tegenvallend resultaat. Het ziet er naar uit dat hier winst te behalen is, terwijl tegelijkertijd aan kwaliteit gewonnen kan worden. Tot nu, is een simpele hoofdknik van de patiënt voldoende, op de vraag of er behandeld mag worden, om systematisch protocollen af te werken. Met alles dat ter beschikking staat EN omdat het wordt gedekt vanuit de basisverzekering. Het is vergoed. Dit is de gezondheidszorgeconomie. Is het “therapeutisch” arsenaal opgebruikt dan wordt de behandeling gestaakt en meldt het medische team aan de familie, dat het vechten voor het leven, niet heeft mogen baten. Was dat vechten voor leven? Of tegen de dood? Deze arbitraire lijn mogen wij zelf gaan trekken. Essentiële, individuele keuzes maken, in alle rust, in gesprek met geliefden en lang voordat calamiteiten zich voordoen. Wij gaan zelf definiëren wat gezondheidszorg wel is, en wat niet. Dit wordt een huiskamerrevolutie, die een einde maakt aan het klakkeloos ondergaan van wat er allemaal als “zorg”, wordt aangeboden. Het onderdanige “doet-u-maar-wat-u-het-beste-acht-dokter” zal stoppen. Denk er over na en leg de besluiten vast, want de artseneed is helder: “Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.” Dit leven is een mysterie, dat wij mogen ervaren in de wonderlijke 3-eenheid, ziel, geest en lichaam. De twee grootste gebeurtenissen zijn geboren worden en sterven. Of geboren worden en andersom geboren worden, als het lichtlichaam het stoffelijke, in een plechtig moment verlaat. Wat de overtuiging ook is: terugkeren naar de bron, opstijgen naar de hemel of verdwijnen in het niets; beantwoord met aandacht de vraag: hoeveel medisch geweld wil ìk toelaten, bij vertrek? Life is hard and then you die, don’t make it harder!

Regeren is vooruitzien. Beleid maken op basis van beschikbare data, variabelen en rekenmodellen. Dat geeft een prognose als fundament voor een plan. Wordt dit verzuimd, dan rest niets anders dan te re-a-geren, achter de feiten aan lopend. In verkiezingstijd is het mogelijk om met het electoraat achterom te kijken. Wat is bereikt en waar moet worden bijgestuurd. Welk onderwerp is geschikt als speerpunt voor de komende verkiezingen. Opmerkelijk genoeg is de gezondheidszorg voor geen enkele partij hoofdzaak in de campagne van 2023, ondanks het recente, ontwrichtende maatschappij-infarct. Geen evaluatie, geen onderzoek, geen inhoudelijk debat en Minister Kuipers is in geen velden of wegen te bekennen. De media voelen geen urgentie en reutelen dagelijks het coalitiedeuntje van wie met wie en of Omtzigt nou wel of niet naar het torentje gaat. Onderwijl komt het volledig vastgedraaide zorgstelsel nauwelijks aan bod. De meeste input voor het beleidsplan in de zorg komt van het CBS. Bevolkingsopbouw, demografische veranderingen, in detail. Tot 2010 gingen gemiddeld 10.000 mensen per maand met pensioen. Dat aantal ligt nu boven de 18.000 en het stijgt nog 12 jaar door. De populatie ouderen groeit in 30 jaar tijd, van 2 miljoen naar >4 miljoen. Het CBS presenteert ook informatie over zorgkosten: >60% van het totale budget gaat op aan de laatste 3 levensjaren. Een explosieve vraag naar zorg staat voor de poort. Dat is al 75 jaar bekend. Om het zorgaanbod op niveau te houden, zouden in de afgelopen 50 jaar ziekenhuizen en verpleeghuizen zijn gebouwd, voldoende medische opleidingsplaatsen gerealiseerd en een ragfijn thuiszorgnetwerk ingericht. Vanzelfsprekend in een systeem dat flexibel is en kan opschalen in geval van calamiteiten. De realiteit is weerbarstig. De mantra van VWS is bezuinigen en kosten besparen. Op het woord zorgvraag lijkt wel een vloek te liggen. Vanwege jarenlange draconische bezuinigingen zijn ziekenhuizen gesloten, bedden gereduceerd en moest geknokt worden om de schaarse opleidingsplaatsen. Als de ziekenhuizen worden overspoeld met viruspatiënten, blijkt dat wij beschikken over niet meer dan 1.100 IC-bedden. Opschalen is nauwelijks mogelijk want er is geen plan en onvoldoende gekwalificeerd personeel. Wat er niet bij wordt verteld dat meer dan 800 gekwalificeerde krachten zijn wegbezuinigd in de laatste 10 jaar. De laagste IC-bed dichtheid van de westerse wereld. In Nederland! Van enige schaamte is geen sprake want het kwaliteitsniveau van onze IC’s ligt veel hoger dan in de omringende landen, zo wordt beweerd. Zou het beleid van de Duitse regering vertaalt worden naar Nederland dan konden wij over 5.500 operationele IC-bedden beschikken. Want wie regeert weet: kwantiteit is ook een kwaliteit. Over kwalitatief tegenvallende behandelresultaten in Duitsland is niets vernomen. Van de jaren ´90 tot aan Hugo de Jonge heeft iedere minister van volksgezondheid te pas en te onpas geroepen dat wij het beste zorgsysteem van de wereld hebben. In de denkvernauwing van kostenkramp moet het de nationale beleidsmakers zijn ontgaan, dat geen enkel land onze strategie heeft gekopieerd. Daar hebben zij hele goede redenen voor gehad en dat weten wij nu ook! Zij zullen gezien hebben dat vergeten was om de capaciteit op de vraag af te stemmen plus het ontbreken van een plan om op te schalen. Mocht de verwachting zijn dat er geleerd is van de coronatijd, dan heb je het mis, want de door de coalitie afgesproken bezuinigingen zijn gewoon doorgezet. Reductie van bedden, ook op de IC. Steunend op de beruchte quote van Diederik Gommers: “niets is zo saai en duur als een leeg IC-bed”. Gedesillusioneerd keren 155.000 medewerkers, de zorg vorig jaar de rug toe. Geld bleek dus toch niet het smeermiddel. Wat hebben we staan klappen voor de zorg en daarna massaal op de bres voor een bonus plus flinke salarisverhoging. Argeloos, want nu worden we getrakteerd op een hogere zorgpremie. De belangrijkste oorzaak van de gestegen kosten…salarissen! Want die salarissen, die betalen wij met z’n allen. Wellicht waren we dat even kwijt in de emotie van toen, net als dat ons zorgpersoneel, internationaal gezien, bij de best beloonden hoort. De slappe politieke praatjes over “werken in de zorg aantrekkelijker maken” tonen dat het contact met de werkvloer verloren is gegaan. Wie wil er nou werken in een onderbezet systeem dat volledig overlopen wordt? Je zal dagelijks moeten dealen met gefrustreerde patiënten, die fors hebben betaald maar heel lang op hun beurt moeten wachten. Vervolgens ploeg je door de administratieve rompslomp van wantrouwige verzekeraars, die erop toezien dat prestatieafspraken niet worden overschreden. Nu had het rode deel van links georiënteerd Nederland de oplossing voor gebrek aan personeel: migratie. De zorg als importproduct, jawel, migranten gaan later onze ouderen verplegen. Woorden werden niet vertaald naar plannen. Uit de cijfers van het CBS blijkt dat er niets van terecht is gekomen. In 15 jaar tijd in het aantal mensen met een migratieachtergrond in de zorg, opgekropen van 12% naar 15%. De bevolkingsgroei in 2022 was 225.000, ondanks een bij de sterfte achterblijvend geboortecijfer. Geen idee waarom het groene deel van links georiënteerd Nederland niet op de rem trapt, want dit betekent ook een kleine kwart miljoen footprints erbij. Er is ruimte zat op de planeet dus wat moeten al die mensen op dit kleine stukje land? Als het klimaat meest bepalend is bij het maken van keuzes, dan is het stoppen van de instroom de meest effectieve maatregel. Dan worden in het belang van de leefbaarheid de a-proportionele sociale voorzieningen ingekrompen en een opt-out benut voor het wurgcontract met Brussel. Nee, Nederland slaagt er maar niet in om de stroom blijvers af te remmen, maar jongeheer Bontenbal weet de handen op elkaar te krijgen voor een overstap-taks op Schiphol. De mensen die hier alleen maar komen om weer weg te gaan, zullen kiezen voor andere airliners en andere luchthavens. Schiphol krimpt en vervolgens zullen Nederlanders vaak verder moeten rijden om ergens in het buitenland op het vliegtuig te stappen. Bravo, minder uitstoot in ons land. De planeet schiet er niets mee op en de economie, ach, dat is zó 20 e -eeuws denken. Een search op Youtube naar zorgdebat levert een hit op in 2012. De dames Schipper, Agema, Keijzer en Leijten debatteren. Schokkend is dat ze precies wisten wat er moest gebeuren. Dat 1 op de 4 mensen in de zorg werkzaam zou moeten zijn. Bovendien: slechts 3 werkenden per oudere in de toekomst. “Geen tijd te verliezen”, zeggen ze in koor. In plaats van te bouwen voor de toekomst, is de zorg sindsdien in verhoogd tempo uitgehold. Elf jaar geleden woonden er 1,2 miljoen mensen minder in Nederland dan nu. Dat is gelijk aan groot Amsterdam, waar 5 ziekenhuizen staan. Voor deze instromers is, net als voor de ouderen, geen zorg-infrastructuur ingericht. Bewuste keuzes, want ze wisten. In de vaste Kamercommissie laat minister Kuipers in oktober optekenen dat hij de borstklopperij van zijn voorgangers niet zal voortzetten. “Objectief bezien, beschikken wij niet over de beste gezondheidszorg”, zegt hij. De gemiddelde levensverwachting loopt namelijk terug in ons land en de levensjaren-kloof met de omringende landen groeit. Het beleid uitgedrukt in cijfers.

Een typisch Hollandse zomer in 2023. Het is fris, er valt veel regen en bij het scheiden van de politieke markt, trekt Rutte de stekker uit het kabinet. Daarmee begint een ongekende exodus; alle partijleiders van de coalitie en een massa Kamerleden, zijn voor 4 jaar gekozen, maar nemen na anderhalf jaar de benen. Het is geklapt op migratie. Dat was het enige? Het is in elk geval gekozen uit de stapel crises waarover de beleidsmakers elkaar dagelijks in de haren vliegen. Op geen enkel dossier is iets werkelijk tot stand gebracht. Bestuurlijke onmacht, verstopt in aanvaringen en polarisatie. “Wie niet met mij is, is tegen mij”. Een kritische vraag over klimaat, de proxy oorlog, farmaceutische publicaties of kinderen, die geen stemrecht hebben, maar wel van geslacht mogen veranderen, is voldoende om iemand te cancelen. Cultuur is als altijd top/down dus ook “op straat” splijtende discussies op scherpe toon. De spiegel die het volk haar leiders voorhoudt is zó confronterend dat SIRE spotjes worden gelanceerd: “ben je nou een discussie aan het winnen, of elkaar aan het verliezen? Ruim een halve eeuw genoot Nederland een reputatie in de wereld voor meningsvrijheid en tolerantie. Als de beschaving eenmaal in een opgaande lijn is, dan lijkt het alleen nog maar de goede kant op te kunnen. Niets is minder waar. Familieleden, vrienden, collega’s en buren strijden over zaken waarvan ze, over het algemeen, weinig verstand hebben. De argumenten zijn geleend, voornamelijk via de media. Geregeld menen zij, zonder ooit zelf iets gelezen te hebben, de wetenschap aan hun kant te hebben. Er wordt veel geroepen over wetenschappelijk onderzoek, zonder erbij te vertellen wie het betaald heeft; welk mogelijk commercieel belang wordt gediend. Vragen over publicaties die andere uitkomsten over het zelfde onderwerp laten zien, blijven meestal onbeantwoord, want het kost tijd om onafhankelijk onderzoek te vinden. Er is namelijk geen sponsorgeld om het te communiceren. Vaak wordt informatie historisch vergeleken met rekenmodellen en statistiek. Dan is het helemaal opletten geblazen, want absolute getallen en percentages worden verwarrend door elkaar gebruikt. Daarnaast is het cruciaal, om naar het tijdvak van de meting te kijken. Zoals ons weerjaar, grotendeels verregend aan de koele kant, dat geen enkele aanleiding geeft tot paniek. Toch tonen de Gerrit Hiemstra’s van deze wereld, rellerig smachtend naar een nieuwe Spaanse pluim, na een paar weken droogte in Juni, een grafiek met het neerslagtekort. De legenda begint in April; de kletsnatte winter is er af geknipt! Gefrustreerd over al dat hemelwater, worden de giftige klimaatpijlen gericht op de extreme omstandigheden in de rest van de wereld. De temperatuur lijkt overal records te breken. Tot vermoeien toe zien wij steeds opnieuw de grafiek met temperaturen tussen 1850 en heden. Gerenommeerde wetenschappers, die niet zichtbaar zijn in de media, vertellen aan de hand van publicaties, over de temperatuurontwikkeling van de afgelopen 10.000 jaar. In het jaar nul was het gemiddeld 4 graden warmer op de planeet dan nu. Geen 8 miljard mensen, geen fossiele brandstoffen maar wel veel warmer. De stand van de aarde ten opzichte van de zon wordt steevast genoemd als de belangrijkste reden van de schommelingen. Die grafiek, overal te vinden op het net, toont een geruststellende regelmaat. Desalniettemin stevenen wij volgens de collectieve overheden af op een regelrechte klimaatramp. Zij beroepen zich op de wetenschap maar wie heeft die onderzoeken betaald? Wie niet verder speurt, en het verhaal in eigen kring loopt na te bauwen, lijkt een vrijbrief te hebben om andersdenkenden, mild gesteld, niet respectvol te bejegenen. Net als bij het virus, de oorlog, migratie en de hoeveelheid genders mag er slechts 1 waarheid zijn. Publieke discussie en eigen mening worden niet op prijs gesteld. De maatschappij-ontwrichtende gevolgen van het klimaatbeleid worden voelbaar. Het steunt op de alarmerende berichten met kleurcodes en rood wint steeds meer terrein. Onophoudelijk rollen orkanen, modderstromen en vooral natuurbranden uit de tell-a-vision. De wereld staat in brand! De NASA publiceerde deze zomer doodleuk dat, na het rampjaar 2000, toen 3.0% van het wereldoppervlak in brand heeft gestaan, de hoeveelheid branden met ongeveer 30% is afgenomen tot 2.2%. Leggen we de grafiek ernaast van het aantal woorden over natuurbranden per 10 miljoen woorden in de media, dan blijkt sinds 2010, de aandacht vervijfvoudigd. Nieuwsvolgende thuisblijvers kijken bezorgd uit naar de terugkeer van familieleden, in de hoop dat zij de vakantie in het buitenland hebben overleefd. Tot hun verrassing komen ze gebruind, met een grote glimlach en met de duimen omhoog door de deur. Ze hebben het heerlijk gehad. Net als anders. Ondertussen sneuvelen records in de bioscopen. Vooralsnog niet omdat “The sound of freedom” is vertoond. Deze film, een waar gebeurt verhaal over child trafficking, gaat over de uiterst discutabele rol van overheidsinstanties, in de criminele wereld. Daar hebben de cinema’s en streamingdiensten nu even geen zin in. Wel mogen we kijken naar het levensverhaal van Robert Oppenheimer. De joodse wetenschapper heeft in 1945, de door Einstein ontdekte mogelijkheid van gecontroleerde kernsplitsing, ontwikkelt tot een atoombom. In een race tegen de klok, want het gerucht ging dat de Duitsers er ook mee bezig waren. Dit wapen moest een einde maken aan de oorlog en zo werden Nagasaki en Hiroshima met de grond gelijk gemaakt. De rechtvaardiging voor het grote aantal slachtoffers, was, dat het bloedvergieten werd gestopt. Tot ontsteltenis van Oppenheimer viel zijn “uitvinding” ten prooi, aan machtswellustige politici en militairen. De perverse kernwapenwedloop die volgde, werd pas afgeremd toen de wereld >70 keer vernietigd kon worden. Robert Oppenheimer kreeg wroeging over het effect op de wereld van zijn werk en hij stak zijn frustratie niet onder stoelen of banken. Dat kwam hem duur te staan. Hij werd gecanceld. Later is zijn naam gezuiverd en nu, lang na zijn dood, is er ruimte voor zijn levensverhaal. Het roept de vraag op, hoe het zal gaan met de ge- cancelde wetenschappers van deze tijd? Hoe moet het voor hen zijn, om deze film te zien. Bij voorbeeld Robert Malone, de uitvinder van mRNA. Tot aan de corona crisis leefde hij, gepensioneerd, in anonimiteit. Zodra zijn patent wordt benut voor Covid-vaccins wordt zijn werk zichtbaar. Als zonder onderzoek af te wachten, gestart wordt met massavaccinatie, kan hij niet anders dan de publiciteit zoeken. Steeds opnieuw wordt namelijk verwezen naar het vele onderzoek over mRNA. Dat is er ook, maar veruit het meeste daarvan is gericht op last resort behandelingen bij kankerpatiënten, met een korte levensverwachting. Malone geeft zorgvuldig uitleg dat mRNA na injecteren wordt opgeslagen in gevoelige organen. In de ovaria is dat 12%, en niemand heeft ooit het effect daarvan onderzocht. Het komt hem duur te staan. Hij is gecanceld. De kans is groot dat rond de volgende eeuwwisseling een film over zijn levensverhaal wordt gemaakt. Als je het eenmaal ziet, kan je het niet meer niet zien. Die opgeklopte paniek en al die angstcoderingen; “je wordt ziek”, “je gaat dood” en vooral “DE WERELD VERGAAT”. Angst remt de bewustzijnsontwikkeling en verlaagt onze trilling. Sta op, want het is verstandig om niet alles dat door vorige generaties is overgebracht, in een paar jaar over de schouders te kieperen, in het vermeende belang van de toekomst. “Life is a partnership between those who are living, those who are dead and those who are to be born.” Edmund Burke(1729-1797) in the principles of society

De triomfantelijke leider wordt door de straten gedragen.  Zijn val wordt ingeluid als de beveiliger uithaalt naar een demonstrant, en per ongeluk een drager raakt.

Van bevolkingspolitiek willen we in Nederland niets weten, daar hebben we het gewoon niet over. Ja, ergens in het achterhoofd weten we het allemaal wel. NL is 1 van de meest dichtbevolkte landen ter wereld en sinds WW II is er uitsluitend groei, nooit krimp of stabilisatie. Voor de zoveelste keer hebben we te maken met een giga-migratieoverschot en het integratiebeleid schiet tekort. We zijn murw van de immer durende discussie over de publieke ruimte, het offeren van natuur of landbouwgrond aan infrastructuur. Inmiddels kan de hele kaart van Nederland met een rode bloedkwast worden ingekleurd langs de grenzen. Overal wordt gebouwd, is het niet om te wonen dan wel om te werken of te recreëren. Tot overmaat van ramp is een loden klimaatkruis in de eigen nek geworpen want zo zegt men: “het gaat slecht met de natuur”. Het is zelfs zo dramatisch gesteld met de natuur dat de wolf is teruggekeerd. Deze keer als beschermde diersoort. De wolf is een territoriumdier en een echte prooi-jager. Zonder natuurlijke vijand plant hij zich snel voort. Een wolf met honger is een gevaar, zeker voor dieren maar ook voor mensen. Naast ontzag voor wolven hadden mensen dan ook eeuwenlang een bepaalde mate van angst voor dit schuwe, onberekenbare dier. Wellicht valt er iets te leren van de geschiedenis. Sinds 1775 is de wolf verdreven uit het westen van ons land en krap 100 jaar later, in 1869 werd de laatste dode wolf gevonden in Limburg. Het ging niet langer want er woonden op dat moment al 3,5 miljoen mensen in Nederland. Bij terugkeer van de canis lupus in ons land danst een kleine groep voorstanders op tafel, de tegenstand negerend. Want voor hen is het duidelijk: wie geen plek ziet voor een wolvenpopulatie in onze natuur begrijpt de wetenschap niet. Ah, die hebben we meer gehoord. Net als bij klimaat en virus lijkt het wel alsof de voorstanders, de media zomaar kunnen kapen. Alweer wordt het 1-waarheidsprincipe, ingelepeld via de ether. De andersdenkende wetenschappers zitten, al dan niet gefrustreerd, in de cancelcorner . Zij willen het met ons hebben over de feiten, de bijna 18 miljoen Nederlanders in een klein kikkerlandje waar, in tegenstelling tot 150 jaar geleden, iedere vierkante meter wordt benut. We hebben helemaal geen natuur aan te bieden aan wolven, alleen grote parken. Dit kan niet goed gaan. Door niets gehinderd zoekt lupus zijn weg en voedt zich met onder meer reeën, jonge edelherten, everzwijnen en schapen. De jager waant zich in luilekkerland. De schade… die moeten we op de koop toe nemen. Zo zijn de wetten van de natuur! De herder vertelt de kudde dat de agressor alle ruimte dient te krijgen. Die gelatenheid over schade is nergens te bekennen als half april de cijfers bekend worden gemaakt van de verkeersslachtoffers in 2022. De bulletins openen ermee en de kranten koppen: een plus van 147 doden ten opzichte van het vorige jaar. Het merendeel daarvan was fietser (84 ongelukkigen), boven de 75 jaar en er waren opvallend veel eenzijdige ongevallen. Details over de gezondheidsoorzaak van overlijden, bij voorbeeld hartaanval of hersenbloeding, worden niet genoemd. Experts en politici struikelen over elkaar met hysterisch geroep dat dit drama moet stoppen. Iedereen met begrip van bevolkingsontwikkeling krabt zich eens op het hoofd van al die consternatie. Zij weten dat het aantal mensen boven de 65 jaar zal verdubbelen binnen 30 jaar. Daarnaast treiteren wet- en regelgeving, in combinatie met benzineprijzen, de medemens de auto uit. Meer fietsen dus, en dat willen we, maar dan op materiaal met allerlei moderne snufjes en trapondersteuning. Als meer ouderen vaker fietsen, langere afstanden afleggen met een hogere snelheid dan ze gewend zijn, dan gaan die aantallen heus nog wel een poosje blijven stijgen hoor. Ingewijden leggen zich daar niet bij neer en schieten uit de heup met mogelijke oplossingen. De snelheid van auto’s in de bebouwde kom zou terug moeten naar 30km per uur. Dat komt van iemand die het rapport niet goed heeft begrepen maar de bedenker geeft zichzelf gelijk want het is ook nog goed voor het milieu. Tuurlijk! Er is een app ontwikkeld met valdetectie, te downloaden op de smartphone. Dan weet je vlak voordat je gaat vallen, DAT je gaat vallen. De meest besproken maatregel van de dag is de helmplicht. Het wettelijk invoeren van harde hoofdbescherming tijdens fietsen voor, ja echt waar, IEDEREEN. Omdat enkele tientallen mensen op leeftijd, met niet gekende gezondheidsissues op een wat snelle fiets onderuit gaan…: allemaal een helm! Het is zo doorzichtig. Steeds weer hetzelfde verhaal dat op een ander probleem wordt geplakt. Trekken we de campagnelijn door dan wordt de jongere landgenoot straks wijs gemaakt dat je het doet voor een ander. Zo komen we weer op het virusdossier. Uit alle macht wordt getracht om er een dikke laag stof op te laten landen. Parlementaire enquête? Geen tijd, we zijn zó druk met 2030. WOB verzoeken worden genegeerd, passages weggelakt in documenten, appjes gewist, rechterlijke uitspraken terzijde geschoven en onderzoeken niet uitgevoerd. Iedere actie die kan duiden welke schade aan gezondheid is toegebracht door de maatregelen, wordt als een hete aardappel doorgeschoven. Al anderhalf jaar is er sprake van niet-virus gerelateerde oversterfte, gemiddeld 1.000 per maand, 12.000 op jaarbasis. Kuipers wijst ieder onderzoek af. Zou het onderzoeksbudget reeds vergeven zijn aan de 84 verkeersslachtoffers? Het toenemende wantrouwen jegens de overheid wordt inmiddels breed uitgemeten. Wij worden geconfronteerd met een structureel gebrek aan openheid. Daarbij klampt men zich vast aan 1 stroming van de wetenschap, welke beweringen worden gepromoveerd tot heilige waarheid. Op welk gebied dan ook! Volgens Alexis de Tocqueville(1805-1859) kan het op 2 manieren mis gaan met de democratie. Alsof hij een doorkijkje had naar 2023 beschrijft hij de mogelijkheid van een doorgeschoten overheid, bureaucratisch en paternalistisch, die met een netwerk van ingewikkelde, verwarrende wetten en regels, de samenleving onderdrukt, verlamt, verstoort en of afstompt en zodoende de natie reduceert tot een kudde schuchtere dieren waarvan de staat, de herder is. De herder, die de wolf vrij spel geeft! Zodra de blootgelegde zenuwen van falend bestuur zichtbaar zijn voor iedereen dan waarschuwt de Tocqueville voor de andere manier waarop het mis kan gaan: de tirannie van de meerderheid. Het moment waarop de massa in beweging komt en zich tegen de elite keert. Ieder systeem dat zich vastdraait, zal op enig moment kantelen. Hoe dat gaat gebeuren ligt in onze eigen handen. Wordt gekozen voor angst, afscheiden en geweld dan wordt het barbaars. De beschaving is gediend met een fluwelen revolutie. Die kan uitsluitend tot stand worden gebracht door te kiezen voor verbinding in plaats van fragmentatie, en dan eendrachtig een alternatief systeem in te richten dat de mensheid wel dient. An old Cherokee is teaching about life. Sometimes there is a fight inside all of us; it’s like a fight between 2 wolves. One is evil, anger, envy, greed, arrogance, self-pity, guilt, lies, false, superior, ego. The other is kindness, serenity, love, hope, peace, truth, compassion, empathy, faith, joy. The wolf that wins is the one you feed.

Achteraf bezien is het absolute topdrukte geweest op de redacties van de nationale media. Alle verloven ingetrokken, ondanks populaire vakantietijd, voor dag en dauw op en dan de hele dag knallen. Er wordt afgetrapt met de verjaardag van de Oekraïne oorlog. Rond het middaguur staat Groningen op het menu. Het rapport van de parlementaire enquêtecommissie over het bevingsgebied wordt gepresenteerd. De grote surprise komt laat in de middag. Als werkend Nederland al is begonnen met de VrijMiBo wordt een nieuwsnakomertje over Corona wereldkundig. Het OMT is bij elkaar geweest en brengt advies uit: alle coronamaatregelen worden afgeschaft! Deze 3 grote (pers-) gebeurtenissen op 1 dag. Fijne spreiding over de dagdelen, het ziet er nogal geregisseerd uit. Wie verzint dit? Hoe uiteenlopend de onderwerpen ogenschijnlijk mogen zijn, de rode draad priemt in het oog. Ochtend Al dagen worden we voorbereid op de oorlogsverjaardag. Bijna een jaar al? Ja vreselijk he? In de journaals en de praatprogramma’s wordt 1 jaar oorlogsgeweld samengevat. Net als de vorige 12 maanden wordt geen moeite gestoken in het naar voren brengen van de verschillende belangen van de strijdende partijen. Niets over hoe de Donbas oorlog in 2014 is begonnen. Sindsdien werden zeker 14.000 Russen gruwelijk vermoord en >1 miljoen mensen zijn naar Rusland gevlucht. Het vrije westen, dat al decennia tracht economische voordelen te verwerven in het corrupte, instabiele land Oekraïne, kijkt hardnekkig de andere kant op. Als Putin het weerzinwekkende besluit neemt om aan te vallen, schreeuwt de NAVO moord en brand. De westerse wereld schiet in de kramp en Oekraïne te hulp. Wie vrede wil stuurt diplomaten. Wie oorlog wil stuurt wapens. Net genoeg wapens om overeind te blijven; het scenario van een lange oorlog. Meevechten, nee, daar kunnen we niet aan beginnen. Mark Rutte mag urenlang zijn mantra zingen: “Dit is ook onze oorlog want het is een aanval op een vrije democratie”. De geschiedenisleraar rept met geen woord over hoe Gorbatsjovs contractvoorstel terzijde werd geschoven of over de diplomatieke protesten tegen de almaar naar het oosten opschuivende grens van de NAVO. Driekwart van de wereld ziet de provocaties van de EU/USA combinatie en veroordeelt de Russische aanval niet. De beklemmende waarheid is dat miljarden euro’s gemeenschapsgeld worden besteedt aan de belanghebbende wapenindustrie. Middag In driedelig grijs presenteert Tom van der Lee van Groen Links het rapport: “Groningers boven gas” . Het telt bijna 2.000 pagina’s. Van der Lee constateert dat de belangen van de Groningers structureel zijn genegeerd en spreekt ferme woorden: de profiterende partijen hebben een ereschuld aan de lokale bevolking. De krachtige taal en harde oordelen verdampen grotendeels in het woord aanbevelingen; er kunnen geen consequenties aan dit stuk worden ontleend. Voor heel Nederland is het allemaal oud nieuws maar de betrokken politici spelen met een gezicht van “nou-dat-komt-wel-binnen-zeg” het theater van geschokt en geschrokken. Het rapport wordt aangeboden in een boerderijachtige feest locatie te Zeerijp, waar ooit de eerste aardbeving was. Kamervoorzitter Bergkamp neemt het in ontvangst en ziet grote winst voor de Groningers want hiermee is immers naar hen geluisterd(…). Live tv doet verslag van de mogelijkheid tot vragen stellen door de aanwezigen. Een jonge vrouw benut die gelegenheid: waarom komt het rapport juist vandaag uit? Uitgerekend op de dag dat de oorlog 1 jaar duurt en daar veel media aandacht naar uit gaat. Wat een goede vraag! Het gebrek aan antwoord is stuitend: van der Lee maakt er een persoonlijk integriteitsdingetje van; hij had beloofd het rapport uit te brengen in februari en vorige week lukte het niet. Niemand verwacht dat er koppen gaan rollen. De NL-se staat heeft door de jaren heen 360 miljard euro verdient aan de gaswinning en de Olie-industrie meer dan 60 miljard. Toch kunnen ze het maar niet eens worden over wie welke kosten zou moeten dragen. De getroffen burger zit klem tussen de partijen. De Haagse tandeloze tijger staat tegenover een ontbloot gebit van de industrie, die fikse claims heeft liggen vanwege gederfde inkomsten, omdat in allerijl de kraan werd dichtgedraaid. Daarnaast hebben alle oliebedrijven onder het motto “oorlog” de winsten verdubbeld en de inflatie laten exploderen. Onze leiders roepen “Foei!” maar trekken gedwee de portemonnee met ons geld, om de miljarden woekerwinst van de industrie te beschermen. Avond Bij het scheiden van de markt nog een laatste bericht. Het OMT is bij elkaar geweest en komt met het 146 ste advies in 3 jaar tijd. " Alle Coronamaatregelen worden afgeschaft!" Het SARS-Cov-2 virus is in de endemische fase beland. Wat een timing; precies een jaar nadat we het virus hebben ingeruild voor oorlog, concluderen van Dissel en consorten dat er geen ziekte is, geen opnames, geen beloofde varianten, helemaal nada! De wereld functioneert al een heel jaar zonder maatregelen, die overigens zonder consequenties allemaal tegelijk zijn afgeschaft. Uitgerekend NU maakt het OMT dit officieel. De bronnen melden dat minister Kuipers het advies in beraad heeft. Na al het mediageweld van de dag wil dit thema maar geen aandacht trekken. Verwonderlijk als je bedenkt dat de oorlog niet onze oorlog is en dat de huizen die instorten vanwege gasboringen alleen in Groningen staan. Letterlijk IEDEREEN heeft enorme offers gebracht, vanwege de ontwrichtende adviezen. Van Dissel hoeft nergens in de media het laatste advies toe te lichten. De notulen van de vergaderingen van zijn OMT zijn nog altijd niet openbaar al ligt er een vonnis dat de rekenmodellen gedeeld moeten worden. Geen van de maatregelen in de gereedschapskist van het OMT is geanalyseerd. Van de meeste is al aangetoond dat zij geen enkel effect hadden, onder meer de avondklok, de lockdowns en de mondkapjes. De enige uitweg, het vaccin, bleek niet te werken. Vrijwel iedere gevaccineerde kreeg toch Corona. Het grootste medische experiment ooit heeft een open einde. Het mag dan duidelijk zijn wat het niet heeft opgeleverd maar de kostprijs is nog duister. Wereldwijd is sprake van mysterieuze oversterfte, met name in de leeftijdsgroep onder de 65 jaar. Het onderzoeken waard zou je zeggen, maar daarmee zouden de OMT adviezen openlijk geëvalueerd kunnen worden. In de hoek van de farmaceutische industrie is het oorverdovend stil. Met betrekking tot de aansprakelijkheid over bijwerkingen kunnen zij contractueel naar overheden verwijzen. Voor het overige verschuilen zij zich achter “lopende onderzoeken”. Zij zullen niet aarzelen om te eisen dat de afnameverplichting wordt nagekomen. Voor zo ver informatie naar buiten is gebracht zal dat voor Nederland gaan om 68 miljoen vaccins Twee per persoon per jaar, zeker gesteld voor 24 maanden. Het is niet meer nodig maar vele, vele miljarden gemeenschapsgeld zullen worden gestort op de bankrekening van schathemelrijke bedrijven. Op 24 Februari 2023 heeft Big Media de bouwvallige overheid gesteund, door ons te overladen met berichten van rechtvaardiging, over het onttrekken van enorme hoeveelheden publiek geld, bestemd voor Big War, Big Oil&Gas & Big Farma. Zo duidelijk dat zij, die door het volk gekozen zijn, ons niet dienen. Maar wie dan wel?

Onlusten in China, sinds 1989 leek dit nieuws vrijwel onmogelijk. De vermaledijde sociale media, waar zo ontzettend veel troep wordt gedeeld, hebben ten positieve dat het mogelijk is om wereldwijd mee te kunnen kijken naar lokaal nieuws. Het is het repressieve Chinese regime niet gelukt om de communicatie over de opstand, in meerdere steden, uit te bannen. Het zou alsnog aan de aandacht ontsnapt zijn, ware het niet dat de filmpjes breed gedeeld zijn in de massamedia en wel met een opvallend positieve teneur. De pers lijkt die opstandige Chinezen wel te begrijpen, net als iedere naar vrijheid strevende mens. Toch, die gecommuniceerde mening over deze ophef geeft reden tot fronsen. Hoe zit het met die ongeschreven wet dat opstand tegen Coronabeleid kan worden toegeschreven aan rechtse complotwappies, die een gevaar vormen voor de maatschappij? Vanuit het niets wordt het zero-covid beleid van de Chinese regering alom in twijfel getrokken. Klaarblijkelijk is dit zelfs de geaccepteerde, algemene opvatting, evenwel berustend op aangetoonde feiten. De vraag is of het journaille deze ommezwaai mag maken zonder eerst eens nadrukkelijk achterom te kijken. De Nederlandse regering nam maatregelen, die buitengewoon ingrijpend waren voor de individuele vrijheid, om een virus terug te dringen. Dit werd door een aanzienlijk deel van de bevolking gezien als onrechtmatig en onvoldoende onderbouwd. Zij maakten gebruik van het demonstratierecht. In haar alles omvattende wijsheid besloot het kabinet deze groep te ontregelen en de demo’s met harde hand neer te slaan. Laten we eens terugbladeren door de journalistieke producties sinds de zomer van 2020. In tegenstelling tot BLM, klimaat- en andere protesten moest deze groep vredelievende Nederlanders worden gedemoniseerd, ontoerekeningsvatbaar verklaard en geïsoleerd. Daartoe diende een vijandige atmosfeer te worden opgetuigd. Omdat de media hadden besloten ten tijden van crisis consequent de kant van de overheid te kiezen, verwerden zij hoegenaamd tot een effectief instrument. Bij kritiek werd luidkeels een beroep gedaan op de persvrijheid terwijl zij eindeloos als makke lammetjes het beleid volgden, zonder zichtbare ambitie om het beroep eervol uit te oefenen. Dankzij de media is de onderdrukkende overheidscampagne tot stand gebracht. Het grootste lijden van de afgelopen jaren is door niets anders ontstaan dan het uiterst schadelijke mediavirus. Dat was de sleutel. Tijd voor reflectie dus, maar nee, zonder aarzeling worden nieuwe standpunten omarmd, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Gortdroog wordt verslag gedaan van “feiten” zonder de achtergrond te belichten. Zo laat de Volkskrant optekenen dat het onwaarschijnlijk is dat de regering van Xi JingPing het zero-covid beleid zal laten varen. Als belangrijkste reden wordt de lage vaccinatiegraad onder Chinese ouderen genoemd. Twee dagen later worden versoepelingen afgekondigd. De genoemde oorzaak is niet verdwenen dus wat heeft de Volkskrant over het hoofd gezien? Het is niet zo ingewikkeld om dat te doorgronden. Om te beginnen is de Chinese gezondheidszorg op lichtjaren afstand van wat wij hier gewend zijn. Op papier is iedere Chinees verzekerd voor ziektekosten maar daar valt slechts een klein deel van de essentiële zorg onder. In de steden staan moderne ziekenhuizen maar de niet-verzekerde zorg is duur, slechts weggelegd voor rijke communisten. Op het platteland hebben ze te maken met grote reisafstanden naar slecht geoutilleerde ziekenhuizen. Het niveau van de zorg ligt daar, net als het gemiddelde inkomen, een stuk lager dan in de steden. Voor de modale Chinees moet het, gezien de beperkte toegang tot noodzakelijke zorg, onwerkelijk zijn om verplicht “zorg” af te moeten nemen in de vorm van testen en vaccinaties. Vanzelfsprekend weten de inwoners van China, net als wij, dat een PCR-test geen diagnose stelt en geen besmettelijkheid aantoont. Proefondervindelijk hebben ook zij geconstateerd dat de vaccinaties geen uitweg bieden. Integendeel. De wereldwijd ontploffende vraag naar (acute) zorg en mysterieuze oversterfte zal ook hen treffen. Ook daar geen rapporten maar stel dat daar, net als in Nederland, bijvoorbeeld het aantal ambulanceritten in 1 jaar met 15% is gestegen -nooit eerder voorgekomen- dan blijft dat niet onopgemerkt. De Chinezen leven in een keiharde, overbevolkte maatschappij met andere wetten en waardering voor een mensenleven. Daar kan zo maar een mens op de stoep van een ziekenhuis bezwijken zonder dat iemand er een vinger naar uitsteekt, als niet eerst wordt betaald. Dat besef zal verankerd zijn in de ge(he-)le populatie. Laten we uitgaan van de veronderstelling dat de gezondheidsschade door vaccinaties buiten hun vergoedingensysteem valt. Dat kan verklaren waarom de weerstand tegen de verplichte Covidzorg zienderogen groeit, met tot gevolg weinig animo voor prikken. De Chinees wordt in het Westen vaak gezien als volgzaam maar dat zou wel eens een grote vergissing kunnen zijn. Hoeveel vertrouwen kan een immer onderdrukkende overheid genieten van haar volk? Ooit komt de massa in beweging. Geen leger zal in staat zijn om dat in bedwang te houden. Dit kan heel goed de reden zijn dat de Chinese overheid zo snel schakelde en versoepelingen heeft afgekondigd. Het kost echt niet veel moeite om dit boven tafel te krijgen. Ondanks de gewijzigde houding ten aanzien van Coronaprotesten valt de pers echter amper te betrappen op verdiepende artikelen. Uit luiheid worden wel weer de nationale kanonnen van stal gehaald voor commentaar. Wuhan-onderzoeker zonder resultaat, Marion K. adviseert China in op1: “vaccineren is het enige dat helpt”. Haar adviezen krijgen zo langzamerhand een crimineel karakter en het lijkt een kwestie van tijd dat zij in staat van beschuldiging zal worden gesteld. De achternaam dus niet meer voluit. Overigens heeft zij niet gereageerd op het opheffen van vaccinatielocaties in Nederland. Een aantal worden gesloten en een aantal anderen beperken de openingstijden. De oorzaak is het gebrek aan belangstelling. U leest het goed! Ondanks een miljarden verslindende marketingcampagne, doorspekt van angst voor ziekte en dood, wordt massaal bedankt voor de oppepper-injectie. Zonder vrijheidschantage blijven we weg want we weten dat prikken niet helpt en dat de bijwerkingen “nog niet zijn onderzocht”. Bij de start van 2023 blijken de media toch weer de in de val te trappen van de virusangst. Zij overspoelen ons met berichten dat door de versoepelingen van de Chinese overheid het uitbraakgevaar weer toeneemt. Huh? Overàl in de wereld zijn de maatregelen toch afgeschaft? Om de berichtgeving kracht bij te zetten krijgen wij beelden te zien van overvolle ziekenhuizen in China waar patiënten op elkaar gepakt, worden behandeld op de gang. Dat alleen is al hoogst merkwaardig want in geval van een zeer besmettelijk virus verwacht je maanmannetjes. Toch lijkt het er op dat andermaal de overheid door de MSM op de wenken wordt bediend. De Europese Unie kondigt daadkrachtig inreis-maatregelen af. Nederland tekent weer bij het kruisje. Zo wordt noch de Chinese overheid, noch de opstand gesteund.  Beelden van volle ziekenhuizen in China kunnen altijd worden geschoten. Het zorgsysteem is permanent overbelast omdat de vraag naar zorg altijd het aanbod overtreft. Dat gaat bij ons op korte termijn niet anders zijn. In 3 jaar groeit de Nederlandse populatie, ondanks een negatief geboortecijfer, met een half miljoen. Iemand al een plan gezien hoe we de zorg gaan organiseren voor de nieuwe aanwas?